مسیر افول شرکت پارس الکتریک و فقدان فرایند !

زمانی در خانه هر ایرانی حداقل یک محصول پارس وجود داشت. از تلویزیون‌های سیاه و سفید نقلی‌اش گرفته تا باتری‌هایی که قدیمی‌ها به آن قوه می‌گفتند!  کارخانه‌های پارس توشیبا، پارس شهاب، پارس الکتریک، باتری پارس، لوازم خانگی پارس و چندین واحد صنعتی دیگر توسط محمدهاشم برخوردار از سال ۱۳۴۱ بنیان‌گذاری شدند تا هشت هزار نفر در این کارخانه‌ها مشغول کار شوند!

این مجموعه بعدا دولتی شد و تحت نظر سازمان صنایع ملی ایران به فعالیت خود ادامه داد. پارس‌الکتریک به‌عنوان یکی از زیرمجموعه‌های تأمین اجتماعی در سال ۱۳۷۱ به فعالیت خود ادامه داد. از بین شرکای تجاری این شرکت تنها گروندیگ آلمان که در بین برندهای صوتی و تصویری برند درجه سوم اروپا به شمار می‌آمد، با این شرکت همکاری‌اش را ادامه داد. گروندیگ چند سال پیش برای همیشه تعطیل شد و پارس الکتریک نتوانست این برند را خریداری و به نام خود ثبت کند. از این رو برای تولید تلویزیون دست نیاز خود را به سمت کارخانه‌های کره‌ای دراز کرد تا با یکی از قدیمی‌ترین برندهای صوتی و تصویری آسیا همکاری کند.

شرکت پارس الکتریک که زمانی رویای تولید لپ تاپ ایرانی را در سر می پروراند، با تغییر ناگهانی در سِمَت مدیر عاملی سرنوشت نامعلومی پیدا کرد تا کارخانجات آن به متروکه ای تبدیل شوند. گرچه اخیرا زمزمه هایی مبنی بر فعالیت دوباره آن شنیده می شود. گسستگی زنجیره مدیریت، عدم بروزرسانی دانش فنی، افزایش قیمت تمام شده و هزینه های سربار و عدم توان رقابت با رقبای داخلی و خارجی از علل مهم شکست کارخانه پارس الکتریک است که توسط مدیرعامل شرکت بیان شد.

فرایندها و ابعادی که اگر در نظر گرفته می‌شد، احتمال شکست این شرکت بسیار کاهش پیدا میکرد:

• ایجاد طرح سازمانی (ساختار، حاکمیت، گزارش‌دهی و غیره) - توسعه‌ی چشم‌انداز و راهبرد
• اجرای پژوهش اکتشافی - توسعه‌ و مدیریت محصولات و خدمات
• ایجاد مفهوم محصول/خدمت جدید - توسعه‌ و مدیریت محصولات و خدمات
• تعریف الزامات توسعه محصول/خدمت - توسعه‌ و مدیریت محصولات و خدمات
• اجرای تحلیل اطلاعات مشتری و بازار - بازاریابی و فروش محصولات و خدمات
• ارزشیابی و اولویت‌بندی فرصت‌های بازار - بازاریابی و فروش محصولات و خدمات
• اجرای مدیریت هزینه - مدیریت منابع مالی